Wat jullie al duidelijk was, dat is mijn naam, die herhaal ik niet. Ook zal ik dit niet schrijven in de derde persoon. Is hip, ik weet het, maar helaas. Wat ik wel ga doen, is jullie laten lezen wat ik wil dat jullie over mij lezen. 

Ik zal choquerend beginnen. Fotografie is niet mijn grootste passie! Kunst, dat wel. 

​

Reeds zeven jaar ga ik naar de SASK, Stedelijke Academie voor Schone Kunsten. Hier volgde ik zes jaar teken- en één jaar beeldhouwkunst. Waarom ik dan toch fotograaf ben, dat kan ik niet met zekerheid zeggen. Ik denk dat het zijn oorsprong vindt in een discussie. De tweede partij, een fotograaf, was ervan overtuigd dat fotografie geen kunst was. Die vent wilde ik en zal ik tot 't einde het tegendeel bewijzen. 

 

Fotografie is een kunst. Het is een constante zoektocht. Zoeken naar de juiste verhoudingen en compositie. Werken met het licht. De juiste kleuren combineren een bepaalde sfeer creëren, ... Ik deed niets anders tijdens het tekenen. 

 

Dat is misschien de reden waarom je mijn foto's mooi vindt en je tevens de moeite doet deze hele tekst te lezen. Ik zie het als kunst, hij niet. Hij was de man van de technische kennis. Buiten de regels treden, dat kon niet. Onderbelichten, overbelichten, onscherpte, ... zijn verboden vruchten. 

 

Hij ziet wat anderen zien. Ik denk wat niemand anders denkt. 

 

En ik ben je dankbaar, oude man, want mijn rijhuisje is te klein voor een atelier.